Manon van de Bronnen van Marcel Pagnol vertelt het verhaal van Manon, een jonge vrouw die in de heuvels van de Provence leeft nadat haar vader tragisch is gestorven door toedoen van de dorpsbewoners. Geïsoleerd maar vastberaden, groeit zij op met een diep gevoel van rechtvaardigheid en wrok tegenover degenen die haar familie onrecht hebben aangedaan. Wanneer zij de macht krijgt om de dorpsbewoners hun belangrijkste levensbron – het water – te ontnemen, wordt ze geconfronteerd met een keuze tussen wraak en vergeving. De roman schetst een aangrijpend beeld van menselijke zwakheid, schuld en verzoening, tegen de achtergrond van het ruige Provençaalse landschap.